Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Κάπου κάπου σε ξεχνάω



Σ' εκείνα τα ταξίδια που κάνω
στην Ι-απωνία (η-Ἄπονη-ααα....)

στις άγνωστες εκείνες λέξεις
που ποτέ δεν τις έμαθα....

σ' εκείνο το παλιό τραγούδι
που λέει ότι η λευτεριά είναι σχολειό 
κι εσύ μου το πρωτοδίδαξες,

στις συχνές επισκέψεις μου
στο μνήμα σου, 
που βρίσκεται χίλια μύρια κύματα 
στην απέναντι όχθη,
όμως σε τούτη την ακτή
ανάβουν διαρκώς τα κεράκια,
τα φεγγάρια και τ' αστέρια 
για να σε θυμήζουν.



Η απουσία σου λεπίδα στο μεδούλι.!









10 σχόλια:

  1. ότι και να πω, ξέρω καλά πως η απουσία λεπίδα στο μεδούλι...
    ότι και ν' ακούσεις, ο πόνος ξεσκίζει το ίδιο...

    την πιο μεγάλη μου αγκαλιά, την τρυφερότερη σκέψη μου έχεις καρδιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ' ευχαριστώ Βίκυ μου για την παρουσία σου εδώ, μα και για την αγκαλιά σου η οποία μέσα απ' τα συρματοπλέγματα του διαδικτύου έγινε ευκρινώς αισθητή.

    Σε φιλώ εκ βαθέων.!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτοτιμωρια.
    Αυτο ειναι!
    Ισως δινει απαλοσυνη
    και μετατρεπεται απο εσενα σε πονο.
    Γινε ενεργεια...και νιωσε το χαδι του....

    Γινομαι ανεμος
    πεταω μαζι του
    κι ερχομαι να σου γνεψω "γεια"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν είναι αυτοτιμωρία αγριομελένια μου,
    ο πόνος είναι πόνος και μετατρέπεται σε μια ενέργεια από μόνος του, η οποία εμένα τουλάχιστον μου προσθέτει περισσότερη θλίψη μα και δύναμη συνάμα.
    "Λευτεριά στους ανέμους ζητάω έχω πάψει να είμαι θνητή".....

    Το δικό σου πέταγμα είναι τελικά ένα χάδι από μακριά..!
    Σ' ευχαριστώ.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν θέλω να μιλήσω γιατί νιώθω, βιώνω την απουσία κάθε μέρα. Το μόνο που ξέρω είναι να κρατώ σιωπή ευλαβικά μπροστά σε εκείνους που πονούν.Κι από μέσα μου να κλαίω κι εγώ βουβά μαζί τους.

    Το χέρι μου είναι απλωμένο προς τη γη που πατάς,

    Σε φιλώ με αγάπη και προσευχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου,

      Της σκέψης τ' αχνάρια μέσα από μια οθόνη αρκούν για να φτάσουν στον προορισμό τους.

      Κι είν ο αέρας σήμερα νωπός, κι ο ουρανός φευγάτος.... Του χεριού σου η απλωσιά κατευναστικό γιατροσόφι.

      Φιλώ σε.

      Διαγραφή
  6. Υπέροχο..! Μου έλειψες γλυκιά μου. Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μου έλειψε η παρουσία σου αοράτη μου στο διαδίκτυο και δεν ξέρεις τι χαρά μου έδωσε που αντίκρισα δημοσίευσή σου!Ήθελα όμως να διαβάσω και τούτη που έχασα!Μύρισα πόνο πολύ... κανένας όμως πόνος δεν είναι ίδιος και κανένας δε μπορεί να στον διώξει!Το μόνο που έχω να σου δώσω είναι η αγάπη μου και να στείλω μια αγκαλιά για να σε παρηγορήσει... συνοδοιπόρος με φιλική διάθεση πάντοτε!!!Να 'σαι πάντα καλά!!!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ἔχει οσμή ο πόνος άραγε.... ἠ μήπως μόνο αίσθηση και χρώμα....

      Να είσαι καλά συνοδοιπόρε του ιστοχώρου. Η αγκαλιά σου ζεστή αίσθηση στις παγερές μου στιγμές.

      Φιλώ σε.!!

      Διαγραφή

Δείξε μου τον τρόπο,
κι αν θέλει κι άλλο κόπο
εγώ θα προσπαθώ...