Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017

Στου καιρού το πέρασμα




Δωσ’ μου το φως κι ας κάνω πως δεν είδα
δώσ’ μου νερό να σβήσω τα βαριά
ό, τι έχει μείνει μέχρι εδώ απ’ το κερί μου
είναι τα ζόρια σου ζωή και είναι φωτιά.
Posted by
Labels:

4 σχόλια:

  1. eApenanti23 Οκτωβρίου 2017 στις 5:57 μ.μ.

    Κάνουμε πως δεν βλέπουμε
    το χρόνο να μας περιπαίζει.
    Εμείς ας κάνουμε πως χαμογελάμε

    ό,τι και να πούν τα τραγούδια είναι λίγο, Αοράτη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eυαγγελία24 Οκτωβρίου 2017 στις 9:19 μ.μ.

      Μόνο απ΄τα τραγούδια μπορώ να εκφράζομαι πλέον, οι σκέψεις μου είναι φευγάτες όπως κι ο χρόνος.
      Καλό φθινόπωρο φίλε μου.

      Διαγραφή
  2. ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑΡΗ29 Οκτωβρίου 2017 στις 1:55 μ.μ.

    Αοράτη μου

    πάντα στης ψυχής τους δρόμους θα σε συναντώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eυαγγελία29 Οκτωβρίου 2017 στις 7:59 μ.μ.

      και'γω, αιθεροβάμων κάπου-κάπου, πάντα θα τριγυρνώ στα δικά σου μονοπάτια αγαπημένη μου φίλη.

      Διαγραφή

Δείξε μου τον τρόπο,
κι αν θέλει κι άλλο κόπο
εγώ θα προσπαθώ...

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)