Πολύ κοντινή η απόσταση
σ' αυτά που καθημερινά κοιτάζουμε.
Με το βλέμμα αποσβολωμένο
σε κάποια μικρή ἥ μεγάλη οθόνη
περιφερόμαστε στο μεγάλο τίποτα
τυφλοί γυρολόγοι μπροστά σε προβολείς
που διαχέουν απέραντο σκοτάδι.
Ἄστεγοι
από ουρανό,
Στερούμενοι
στοχασιάς
αντικρίζουμε μόνο ό΄τι αγγίζουμε
Ἔχε τον νου σου ,
το ουρανοθέμελο
δεν έχει φόβο να κατεδαφιστεί
μόνο η ψυχή σου.....
Αοράτη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο δίκιο έχεις. Μόνο αυτό θα πω...
Σε φιλώ!
Μαρίλια μου γλυκιά,
ΔιαγραφήΔυστυχώς όμως που έχω δίκιο.
Ανταποδίδω το φιλί μαζί με Μαγιάτικη αγκαλιά.!
πάρα πολύ ωραία θίγεις αοράτη το θέμα της φτωχής καθημερινότητας...μα πάρα πολύ ωραία! Ακριβώς έτσι: ''στερούμενοι στοχασιάς αντικρίζουμε μόνο ότι αγγίζουμε''! Ευτυχώς όμως που υπάρχουν άνθρωποι καθημερινοί, άλλοι δημιουργοί και άλλοι θεατές... που στοχάζονται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννα μου,
ΔιαγραφήΕυτυχώς που υπάρχουν και άνθρωποι που παλεύοντας μέσα στην καθημερινότητα, στοχάζονται, και με "χαμηλομένα" τα μάτια κοιτάζουν όσο πιο ψηλά μπορούν, κι ας είναι η μειοψηφία.
Σ' ευχαριστώ για το πέρασμά σου.!