Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Παρακαμπτήριος κατεύθυνση


Να έχω τον ήλιο χαμηλά,

να μου φωτίζει αυτά που δεν βλέπω

κι αυτά που δεν Σκύβω να κοιτάξω-

αγκάθια τρυπούν το δειλινό˙ 

μα στο πρώτο φῶς του Αυγερινού,

επουλώνονται τα κεντρίσματα

από την τόση αδημονία,

στην απαντοχή μιας νέας Ανατολής.


6 σχόλια:

  1. Πάντα η ανατολή
    φέρνει μια νέα μέρα,
    μια νέα αρχή...
    κι η δύση,
    τελειώνει τη μέρα που 'ρθε...
    κύκλος η ζωή,
    κι όσο δεν περνάμε τα μαθήματα
    μένουμε μετεξεταστέοι...
    Αλλά και να τα περάσεις,
    άλλα μαθήματα θα βρεις...
    ...
    Με τον Αυγερινό,
    μου ήρθε αυτό:
    https://www.youtube.com/watch?v=0g73GSwXxUs
    ...
    Καλό ξημέρωμα εύχομαι αοράτη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Ιππότη μου, κύκλους κάνει η ζωή με τα δειλινά και της ανατολές της, και μεις στο ενδιάμεσο προχωράμε αδαείς μαθητευόμενοι...

      Τέλεια η επιλογή του τραγουδιού. Ένα από τα πιο αγαπημένα μου του Περίδη.

      Φιλώ σε με πλατύ χαμόγελο.

      Διαγραφή
  2. αυτή η παρακαμπτήριος κατεύθυνση είναι της ζωής το παρακάτω, ίσως-ίσως και η σωτηρία της ψυχής...

    με μιαν ανατολή που κατέφθασε, αόρατή μου, στον ορίζοντα στέλνω την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρακάμπτουμε την ευθεία οδό Βίκυ μου, ψάχνοντας για της ψυχής το παρακάτω μα για τη σωτηρία θαρρώ πως χρειάζεται η υπέρβαση για να την αποκτήσουμε.

      Σου στέλνω φιλί πορφυρό με της δύσης το χρυσοκόκκινο χρώμα..!!

      Διαγραφή
  3. Η αυτογιατρεια ε????
    Οταν η ψυχη κοιταζει ουρανο
    τι να μας πει ο πονος της φυλακης της???

    Καλοαπογευμαεδωπουδινεισκυταληστοεκεισου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο πόνος της φυλακισμένης ψυχής δεν έχει λόγια - μόνο η απόχρωσή του αντανακλά στο βλέμμα των ματιών αγριομελένια μου.

      Σου στέλνω με τ' αγέρι χαιρετισμούς και φιλί από τα βορειοδυτικά εδάφη.

      Διαγραφή

Δείξε μου τον τρόπο,
κι αν θέλει κι άλλο κόπο
εγώ θα προσπαθώ...