Σάββατο 11 Μαΐου 2013

¶ Παρηγορώντας τον εαυτό μου...¶


Είμαι Αντιγόνη,  Κλυταιμνήστρα,  Λυσιστράτη, ...
ένας φασματώδης, συγκριτικός  συνδυασμός των θυμών τους, 
αντηχώντας μέσα στην ιστορία - 
μια φαντασματική, χιμαιρική, δαιμονική μορφή είμαι,
εδώ για να επισκιάσω τις φούστες των εχθρών μου, 
υπενθυμίζοντάς τους πως δεν πρόκειται ποτέ 
να χορηγηθεί ειρήνη στον υπόκοσμο 
όπου κατοικούν οι πρόγονοί μου-διότι
εκείνοι αρνούνται να ξεχάσουν...

~η κλεμμένη Καρυάτις
(μετάφραση από Αγγλικά)

Μικρή και πολυ-αγαπημένη μου Κλεμμένη Καρυάτιδα,
ουρλιάζει η  ύπαρξή σου  για την αλήθεια
μα θα χρειαστούν αιώνες μάθησης και  αντοχής 
για να αλλάξει τούτη η πλάση.
εύχομαι να ζω στο κάποτε 
για να μπορέσω να δω
 το θαύμα κάποιας αρχής 
κι εσένα μέσα ν' αγωνίζεσαι.!

11 σχόλια:

  1. Θα χτυπιεται σαν το πουλακι
    που ψυχορραγει μες στο κλουβι του.

    Τιποτα περισσοτερο.
    Να το ξερεις!

    Φιλακια,ματια μου.
    Μου ελλειψες τις νυχτες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Agriomeli μου,

      Δεν θέλω να πιστεύω σε ουτοπίες - αλλά, όπως εύκολα γύρισε ανάποδα ο ντουνιάς στον αιώνα μας, έτσι απρόσμενα μπορεί να κάνει κι άλλο κύκλο - φέρνοντας τούτη τη φορά τα "Κάτω - Επάνω", σίγουρα με πολύ κόπο κι αγώνα.

      Παρεμπιπτόντως , τα κλουβιά έχουν πάντα μια πόρτα - και πάντα υπάρχει κάποιο αόρατο χέρι να την ξεκλειδώσει.

      Σε φιλώ γλυκά - οι νύχτες μου "μικρύνανε " κι ο ύπνος μου λιγόστεψε... Όμως είμαι συχνά κάπου εδώ τριγύρω. :))

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα, αοράτη. Όπως έγραψα και σε ένα άλλο μπλόγκ -το διευκρινίζω όμως, πιο άμεσα- αυτή η εποχή εκφράζει, την ιδιοτροπία των περισσοτέρων ανθρώπων που προτιμούν να αναβάλλουν την αγάπη, στο βαθύτερο νόημα σύνδεσης, σεβασμού, πίστης και αφοσίωσης. Είναι αυτό που ακούγεται: θέλω να περνάω, καλά. Ή..... όλο και κάτι καλύτερο, θα βρεθεί: απορρίπτοντας το καλό, όταν έρχεται στην ζωή μας, επειδή βαριόμαστε να μας αγαπάνε, ή δεν έχει αρκετά, χρήματα, ή δεν διακατέχεται από κοινωνική, πολυφαγία (ο καθένας ας το εξηγήσει μόνος ή μόνη, τι εννοώ). Τίποτα δεν είναι δεδομένο στην ζωή, κι ας δημιουργούν... σχέσεις, με ευκολία ή χωρίς να σκέφτονται πως είναι απλά θύματα των ορμονών τους. Ευτυχώς που κάπου κάπου, σπανιότατα σπάνια σπανίως, όλο και συναντώ κάποια ποιοτική κοπέλα, εκεί έξω. Αυτά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεράσιμε μου,

      Η εποχή που διανύουμε, όπως σωστά αναφέρεις κι εσύ, εκφράζει μια πλειοψηφία "ανθρώπινου γένους" το οποίο επιπλέει στον αφρό του ωκεανού ((δυστυχώς). Παρ' όλα αυτά, όλοι μας γνωρίζουμε ότι ο ωκεανός έχει άπειρο βάθος με πολλούς θησαυρούς μέσα του, και είναι θέμα τόλμης και δύναμη ψυχής ν' αφήσει κάποιος την "Επιφάνεια" και να βουτήξει στα βαθιά. Χαίρομαι ιδιαιτέρως που υπάρχουν ακόμα "άνθρωποι" που τολμούν, πιστεύουν, ρισκάρουν, κι ερευνούν.

      Να είσαι καλά, και σ' ευχαριστώ για το πέρασμά σου. :))

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα αοράτη μου!!
    Συγγνώμη που έχω χαθεί τελευταία.
    Πέρασα να αφήσω τις (καθυστερημένες) ευχές μου στο όμορφο σπιτικό σου :)

    Χρόνια πολλά, Χριστός ανέστη. Να'σαι όσο μπορείς χαρούμενη κ να μη σταματήσεις ποτέ σου να ελπίζεις :)

    Καλό ξημέρωμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σεβάχ μου,

      Αληθώς Ανέστη.! - προσμένω ακόμα την πραγματική Ανάσταση σε ο'τι συμβαίνει στον καιρό μας, όσο για την ελπίδα, είπαμε, αυτή πεθαίνει τελευταία. :)

      Δεν υπάρχει λόγος να ζητάς συγγνώμη. Χαίρομαι που βρίσκεσαι εδώ.

      Όμορφο Σαββατόβραδο να έχεις. :))

      Διαγραφή
  4. Κι όμως είναι τόσο απλό, σαν αυτό που δεν έχει περάσει ακόμα απ΄ το μυαλό μας.Δε χρειάζεται να ΄σαι τίποτα απ΄ το παρελθόν, γιατί αυτό πέρασε και δίδαξε... να ΄σαι μόνο ο εαυτός σου!Κι όταν γίνουμε πολλοί... ως τότε ας περιμένουμε!
    Καλό ξημέρωμα!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. niko mous,

      Να είσαι μόνο ο εαυτός σου δεν αρκεί, μου ακούγεται πολύ ενδοτικό.
      Το παρελθόν πρέπει διαρκώς να το ανιχνεύουμε και να φτάνουμε
      στο κύτταρο των προβλημάτων, ωστόσο να είμαστε ενήμεροι
      μεσ' από λαγαρές πηγές και γνήσια γεγονότα.

      Όσο γι' αυτό το "κι όταν γίνουμε πολλοί",
      πιστεύω πως είμαστε αρκετοί αλλά μάλλον
      για την ώρα αδρανείς... δυστυχώς.

      Όμορφο ξημέρωμα να έχεις. :)

      Διαγραφή
  5. Αναμονή βασανιστική, αλλά αναγκαία! Του κόσμου μας οι εφήμερες ανάγκες και προτεραιότητες διαρκώς αναβάλουν τα μεγάλα και τα δύσκολα. Αρπάζουν και εξαφανίζονται.
    Μέσα σ' αυτό το αδιάκοπο τρεχαλητό όμως μπορώ να διακρίνω και να συντονιστώ μ' όσους έχουν την υπομονή, το θάρρος και το κουράγιο ν' αναμετρηθούν με το εγώ τους και ν' αναζητήσουμε μαζί τα σημάδια και τα ορόσημα του άδηλου και του απροδιόριστου αύριο.

    Περνά ο καιρός αλλά δεν φεύγει άσκοπα για όλους...

    Χαίρομαι που σε συνάντησα! Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς Όρισες Ευάγγελε.

      Αναγκαία η αναμονή μα και η Αντοχή στο βασάνισμα της. Τι άραγε θεωρείται εφήμερη ανάγκη πλέον? οι προτεραιότητες που επιλέγουμε τις περισσότερες φορές τις μέρες τούτες είναι λανθασμένες, απορροφώντας μας στο χάος μιας ρουτίνας και στασιμότητας που μέσα τους χανόμαστε αφήνοντας το χρόνο να μας προσπερνά.

      Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου στο "περνά ο καιρός αλλά δεν φεύγει άσκοπα για όλους", κι ελπίζω σε αυτούς για ένα καλύτερο αύριο.

      Χαίρομαι κι εγώ που βρεθήκαμε, και σ' ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου.

      Καλό ξημέρωμα να έχεις.

      Διαγραφή

Δείξε μου τον τρόπο,
κι αν θέλει κι άλλο κόπο
εγώ θα προσπαθώ...