Επίορκο Σκοτάδι...
Μαύρο νυχτικό {νυχτωμένο Κορμί}
Λευκής Ιδέας {Χλωμής Σελήνης}
σ' ένα φόντο {ΑνεμίΖει παρασκήνιο}
Κόκκινης Συνωμοσίας {Διπλό Φονικό}.
Σκάει μύτη ο Ήλιος
απ' τα σπλάχνα της Γης,
φυτεμένος σε ώρες βρεγμένης σιωπής.
ΑνθίΖει προς τα πάνω φωτιά,
ανταμώνει βροχή.
Ποτίζεται η πύρινη Ρίζα μ' Ανάγκη...
ΜπουμπουκιάΖει το Άνθος στ' απλωμένα Κλαδιά,
Δαγκωμένο Φιλί...
Έρπει αναρριχώμενο στο μπαλκόνι
όπου απλώνεις την μπουγάδα
της καθαρής Ζωής σου.
Έρχονται οι Μήνες
να θερίσουν το Βιος σου,
να οργώσουν το πίσω μέρος του Μυαλού
με τα Γυμνά Χέρια μιας Άνοιξης,
που ντυμένη αγρότισσα
δεν παραπέμπει στην ταυτότητα της πληΓής της...
Ξόρκι κεντάει στην Χλωροφύλλη των αγγείων,
Και κάθε που θα ουρλιάΖεις,
ένα πέταλο αυτοχειρίας θα γκρεμίζεται στο Κενό
ψιθυρίζοντας διαδοχικά
"Μ' αγαπάει, Δε μ' αγαπάει".....
(Κάκια Παυλίδου)
http://pavlidoykakia.blogspot.com
Ωωωω...μα ναι....φυσικαααα....
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μ'αγαπαει" σημερα
Δεν μάγαπαει αυριο.
Νομοτελειακο!!!
Καλην εσπεραν...
Καλησπέρα agriomeli,
ΔιαγραφήΑρκεί ν' αγαπάμε εμείς αλλεπάλληλα.
Αυτο δεν διαπραγματευεται,καλη μου.
ΔιαγραφήΟ αστατος αντιποδας ειναι ο "αλλος"
Μακια.
φτιάχνω ξόρκι μαγικό και ένα φιλί σου στέλνω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛύχνε μου,
ΔιαγραφήΤο έχω ήδη εισπράξει και σου το ανταποδίδω διπλό.
πολύ δυνατή τούτη η ανάρτηση... η ποίηση της Κάκιας πάντοτε με μυητικές ορίζουσες... σε φιλώ αοράτη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ποίηση της Κάκιας Νιμερτή μου, μοιάζει με κεντήματα υφασμένα από μεταξένιες κλωστές και αραχνοΰφαντες δαντέλες, που κι από την καλή κι από την ανάποδη το εργόχειρο είναι κεντημένο με εξαιρετικά επιδέξια και επιμελημένη λεπτοδουλειά.
ΔιαγραφήΣε φιλώ και σου εύχομαι μια δημιουργική βδομάδα.