Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Αφιέρωμα ~ 20 Φεβρουαρίου ἐς ἀεί


Ένα τάμα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του ήλιου, μια προσευχή
σ’ έναν θεό που μόλις ξύπνησε
και στην παραλία 
βλέπω
τα βότσαλα που λάμπουν
κάτω απ’ το νερό,
εκεί
που πριν οι ψαράδες
 βγήκανε
στα ρηχά με τα καΐκια..
Ημιτελές φως και πλατύφυλλος άνεμος
χαδιάρης.
Στο παράθυρο που σε έβλεπα κάποτε,
τώρα απομένουν τα γλαστράκια-
λες και τα ποτίζει
  η μακρινή αγάπη που σου ‘χω.
Τα μελαχρινά σου
πέφτουν σαν σκάλες 
έξω από την φαντασία.
Σκαρφαλώνω.
Προς εσένα συνεχώς σκαρφαλώνω.

~ ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ ~



12 σχόλια:

  1. τρέχει η αγάπη σαν νερό αδάμαστο κυλά... ποτίζει την οικουμένη όλη...

    σε φιλώ σαν νεράκι δροσερό, αόρατή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι η ομορφιά που έχουν αυτές οι αγάπες και η γλύκα που φέρνουν στο στόμα σε κάθε θύμηση..

    Την καλησπέρα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά liouska. Σε καλημερίζω απ' την απέναντι όχθη του Ατλαντικού.

      Διαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Και μας γίνεται ο πόνος συνήθεια που τον κουβαλάμε Αερικό μου....

      Διαγραφή
  4. Υπέροχο.. υπέροχο.. υπέροχο..

    Ελπίζω να είσαι καλά φίλη μου.

    Σου στέλνω ευχή για καληνύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ανεπανάληπτο!
    αφήνω υπόκλιση!!
    αν και φοβάμαι τα ύψη τώρα τελευταία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όντως ο συγκεκριμένος ποιητής έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο (για τις μέρες μας) να εκφράζει την Αγάπη Φαντομά μου.

    Ο φόβος σου προς τα ύψη που οφείλεται?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δείξε μου τον τρόπο,
κι αν θέλει κι άλλο κόπο
εγώ θα προσπαθώ...