Αφιέρωμα ~ 20 Φεβρουαρίου ἐς ἀεί

Ένα τάμα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του ήλιου, μια προσευχή

σ’ έναν θεό που μόλις ξύπνησε

και στην παραλία 

βλέπω

τα βότσαλα που λάμπουν

κάτω απ’ το νερό,

εκεί

που πριν οι ψαράδες

 βγήκανε

στα ρηχά με τα καΐκια..

Ημιτελές φως και πλατύφυλλος άνεμος

χαδιάρης.

Στο παράθυρο που σε έβλεπα κάποτε,

τώρα απομένουν τα γλαστράκια-

λες και τα ποτίζει

  η μακρινή αγάπη που σου ‘χω.

Τα μελαχρινά σου

πέφτουν σαν σκάλες 

έξω από την φαντασία.

Σκαρφαλώνω.
Προς εσένα συνεχώς σκαρφαλώνω.

~ ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ ~