Ολα τα χρονια που δεν σε εζησα
και μονο σε διαβαζα,
κι ακουγα για σενα απο μακρια
μικρη Μεγαλη μου πατριδα...
Γυριζω τωρα πισω στις σελιδες της νιοτη σου,
και ψαχνω να βρω το Κρυμενο σου φως
μεσα απο τα γυμνα κι αρχαια σου καλλη
που τοσα πολλα και αμετρητα ειναι.
Μαγικες νυχτες, σεληνοφωτες
γεματες ερωτα, παθος και εμπνευση για τοσους,
κι αλλους τοσους ποιητες και οχι μονο...
Περιφανες κυραδες
που ακομα βαστανε μεσα στους αιωνες
αγερωχες, αλυγιστες κι αθανατες
περιμενοντας επιμονα και πιστα το γυρισμο
της Καρυατιδας
που εμεις ακομα δεν εχουμε διεκδικησει....
Νομιζω οτι ηρθε η ωρα να ζητησεις βοηθεια
απο τους θεους σου....
γιατι αδειασαν τα παντα γυρω σου
μην τα αφησεις ν' αδειασουν κι εντος σου...
Καποτε, μοναδικη και σπανια
γυρνουσες στα Βαλκανια
ανεμους να θερισεις
Τωρα,
και δε δακρυζεις ποτε σου Μανα μου Ελλας
που τα παιδια σου στους δρομους ξεπουλας.
Το δακρυ σου ειναι ακριβο
χρυσο κρυσταλλωμενο
κι εγω απ' αυτο το δακρυ σου
λυτρωση περιμενω.
Eυχαριστω τον αγνωστο φιλο που αναρτησε αυτο το ομορφο βιντεο.
H Eλλάδα ξεψύχησε Ματια μου...εδω και χρόνια...απο τότε που ο Έλληνας σταματησε να διαβαζει, να ζει, απο τοτε που εμαθε την Αγγλικην φαρσι..απο τοτε που ο καθενας μας κοιτα μονο γυρω και οχι μεσα του..θα μου πεις αυτοι οι λίγοι που διαφερουν..τι φταινε..; Μα αυτοι είναι που με μαυρο δάκρυ ίσως την αναγεννήσουν στα επόμενα δυσκολα χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Νυχτοπαίδι μου.!!
http://blog.k-karakassis.gr/2011/05/blog-post.html
Aερικο μου,
ΔιαγραφήΑκομα ξεψυχαει , γι' αυτο λεω πως πρεπει να ζητησει βοηθεια απο τους θεους της, ισως η μονη ελπιδα να ειναι το μαυρο δακρυ το πανακριβο..... και να χρειαζεται για να την ξανα-αναστησει.
Καλο σου απογευμα, φιλια.
Αχ, Ελλάδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞυλινε,
ΔιαγραφήΕυχομαι το Αχ να γινει "Ωωω" Ελλαδα!
Καλο σου βραδυ.
sygkinitiko...
ΑπάντησηΔιαγραφήgeia sou.
Αλμυρα,
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστω! Καλο σου βραδυ.
Λάβαρα κάστρα ανέμια, Αόρατη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα αναζητήσει ξανά, ναι, τους αρχαίους της θεούς, το χαμένο της εαυτό...
Νάσια,
ΔιαγραφήΚι αν ο αγέρας φυσά, δε μας δροσίζει
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ' τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανηφόρι στα βουνά....
Γ. Σεφέρης
όπου και να είμαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως και αν σε κατάνησαν...
πατρίδα μου σ' αγαπάω!
Λυχνε μου,
ΔιαγραφήΚάτω απ' την κληματαριά πόσο μού 'λειψες πατρίδα
πόσα μες τον ήλιο σου θάματα δεν είδα
Κάτω απ' την κληματαριά ρε πατρίδα και νησί μου
στάζεις σαν το βάλσαμο μέσα στην ψυχή μου
Κάτω απ' την κληματαριά πόσα και δε μού 'χεις κάνει
πόσες πίκρες μού 'δωσες ο νους σου δεν το βάνει
Μοσχοβολάς δαφνόφυλλο τριαντάφυλλο εκατόφυλλο
με πνίγεις μες τα ρέματα και με γιομίζεις αίματα.....
Καλο σου ξημερωμα!
Ωραίο ταξίδι λόγων και εικόνας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου!
Σ' ευχαριστω Στρατη.
ΔιαγραφήΚαλο απογευμα. :)
έτσι ήταν, έτσι είναι κ έτσι θα παραμείνει η Ελλάδα, με τους κατοίκους της όμως τι θα συμβεί;
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή σου μέρα
Εωσφόρε,
ΔιαγραφήΔεν είμαι σε θέση να ξέρω τι θα γίνει με τους κατοίκους της, εύχομαι όμως να μην ξεχάσουν γι' ακόμα μια φορά....
Την καλησπέρα μου.
την είπανε εφτάψυχη, αλλά δεν είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όσοι ορκίστηκαν σ' αυτήν γίνηκαν επίορκοι και σφαγιαστές της.
Γιατί αν κοιτάξεις το βιογραφικό της θα δείς
όρκους πολλούς, προδοσίες περισσότερες.
(τί να πρωτοπώ)
Ένα πειραματόζωο είναι και πάλι,
στη δίνη της ιστορίας.
Με πολλούς εθελοντές αυτή τη φορά.
Αυτή είναι η Ελλάδα.
Μ' ένα βιογραφικό διχασμού και προδοσίας.
Μα και με λίγες στιγμές ανάτασης,
που κρατάνε ζωντανούς κάποιους από εμάς.
Καλήμέρα λοιπόν από αυτή την Ελλάδα,
που για έναν ανεξήγητο λόγο
άλλους πληγώνει και εκδικείται
και άλλους φωτίζει και πεισμώνει,
κρατώντας τους ζωντανούς.
e-Apenanti,
ΔιαγραφήΠροδομένα χρόνια
Δύσκολοι καιροί
Ποιος μπορεί ν΄αντέξει ποιος μπορεί
Οι καρδιές μας παγωμένες
Και φυλακισμένες
Μες στο σήμερα χαμένες
άγνωστες και ξένες........
Καλό σου ξημέρωμα.
όμορφη σύνθεση λόγων και εικόνων... ίσως ήρθε η στιγμή λοιπόν να ανακαλύψουμε το χαμένο μας πατριωτισμό... έξω από εθνικισμούς και εθνικοφροσύνες... ναι, νομίζω ήρθε πλέον η ώρα... να΄σαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝimerti,
ΔιαγραφήΘα’ ρθουν μέρες, Άγριες μέρες
που οι αλήθειες θα σκίζουν σαν σφαίρες
Και οι νίκες, Άγιες νίκες
σαν μαχαίρια θα βγουν απ’ τις θήκες
Δεν φανταζεσαι πως περιμενω τις μερες αυτες, και να σου πω και κατι? δεν νομιζω πως θα 'ργισουν - δεν φοβού τους ακαπνους και τους βολεμενους....
Καλο σου ξημερωμα.