Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

Αναμεσα στους θεους....


Πιές το μου είπαν, όλο το νέκταρ
μην αφήσεις σταγόνα στο δισκοπότηρο.
Θα γίνεις μία από εμάς
με ασύλληπτη ισχύ
που ούτε καν φαντάζεσαι.....



Ετσι κ' έγινε, μόνο που
το δισκοπότηρο είναι ακόμα γεμάτο......



Τ' αγιοπετρίτικα παιδιά 
ξέρουν αρχαία μυστικά, 
των εραστών τα όμορφα λόγια. 
Πώς ν' αγαπούν και να πονούν, 
ν' αρπάζονται και να μεθούν
να κάνουν ό,τι θέλουν.


Εγώ δεν είμαι μοναχός,  
μόν' ντύνομαι στα μαύρα.  
Μου φέρνει ο Ανθρωπος Θεό,  
η άβυσσος γοητεία.  
Πάνω στο κύμα περπατώ,  
βουτώ - βουτώ στην αμαρτία.

4 σχόλια:

  1. Έτσι...:) Τα πάθη ταπεινώνουν, το πάθος εξυψώνει.Όσο μεγαλύτερος ο αμαρτωλός, τόσο μεγαλύτερος ο άγιος.

    Θεοί και δαίμονες μέσα μας..μα άγγελοι είμαστε όλοι που αγκαλιάζουμε με πάθος αυτο που λεν ζωή ...εκει στην πύλη τη στερνή καθαρός είναι όποιος καθαγιάζεται...μετα νοώντας.!!

    Όμορφο Σ/Κ εύχομαι ολόψυχα.:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι γεμάτο,
    να πιουν κι άλλοι...
    που έχουν ανάγκη,
    κι ας είναι λίγοι..
    ...
    κι όχι δεν είσαι μοναχή!
    ...
    Την καλημέρα μου και φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πόσες σκέψεις,
    χωράνε σε μια λέξη
    και τη μεταμορφώνουν
    σε λίγες χίλιες εικόνες.

    ένα σχόλιο μετά...

    Καλή σου Νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δείξε μου τον τρόπο,
κι αν θέλει κι άλλο κόπο
εγώ θα προσπαθώ...