Πάντα είχα την αίσθηση
ότι ο χρόνος είχε βαρύτητα
στην οντότητά του -
όμως, η επαφή μαζί του
μου έδωσε να καταλάβω
και να νιώσω
πόσο άκυρος είναι τελικά.
Σμιλεύει σημάδια
στο κορμί
περνώντας από πάνω μας.
Τορπιλίζει την ψυχή
διεισδύοντας "μέσα" μας.
Κανένα ψήγμα της υπόστασης του
αποχρών για ζύγισμα.
Αγαπημένη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήο χρόνος που μας ζει και τον ζούμε, ο χρόνος της άχρονης ζωής μας...
Α, ρε χρόνε άχρονε!
ΔιαγραφήΈνα μηδενικό μεγάλο είσαι και τίποτε άλλο
Κι εμείς σε κομματιάζουμε και σε μετρούμε
σε ψιλά και σε χοντρά.
Α, ρε χρόνε άχρονε!
Εσύ ‘σαι στάσιμος σαν τους επίσημους στις παρελάσεις
Κι εμείς σε «βλέπουμε» να προχωράς και να περνάς,
ενώ περνάμε εμείς και ξεπερνιόμαστε!…
~Φρυγανάκης Γεώργιος (Από τη συλλογή «Αντιποιητικά»)