Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Τη μοναξιά σου είδα και φοβήθηκα...

Ερημιά και εγκατάλειψη 


δάκρυα ποτισμένο το χώμα γύρω σου,
γέννησε αγριόχορτα να σε φρουρούν.
Μόνο το φεγγάρι έρχεται κάποιες νύχτες
και σου κρατάει συντροφιά λαμπυρίζοντας 
έτσι πιο έντονα την μοναξιά σου.




Posted by
Labels:

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος18 Νοεμβρίου 2011 στις 8:19 π.μ.

    καλη μου φίλη ... και εμενα με τρομαζει η μοναξια.. δεν την αντεχω.. και πασχιζω καθε τοσο να την κερδιζω...

    καλως σε βρηκα.... καλησυνεχεια με φιλια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Eυαγγελία18 Νοεμβρίου 2011 στις 11:21 π.μ.

    Καλως ορισες και 'συ.

    Εχω ηδη αρχισει και συμφιλιωνομαι με του λογου της, απλα υπαρχουν στιγμες που με τρομαζει.

    Σ'ευχαριστω για την επισκεψη, καλη συνεχεια στη διαδρομη μας.

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δείξε μου τον τρόπο,
κι αν θέλει κι άλλο κόπο
εγώ θα προσπαθώ...

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)